Rode lippenstift in tijden van strijd en crisis

Aan het eind van de 19e eeuw / het begin van de 20e eeuw werd er nog niet veel gebruik gemaakt van lippenstift. Er waren wel lip producten beschikbaar, maar deze waren vooral bedoeld om je lippen gezond te houden.

Opvallend was dan ook dat de Franse actrice Sarah Bernhardt in 1880 al rode lippenstift droeg, ondanks dat dit niet echt geaccepteerd werd. Ook koos zij ervoor om geen korsetten te dragen en om mannelijke rollen te spelen. Iets wat zeer ongebruikelijk was in deze tijd. Om deze reden kan zij dan ook gezien worden als een feministisch symbool.

Het is dan ook begrijpelijk waarom rode lippenstift een symbool werd voor de feministische beweging aan het begin van de 20e eeuw. In het jaar 1912 droegen Elizabeth Lady Saton en Charlotte Perkins Gilman tijdens hun mars voor emancipatie en stemrecht in New York dan ook rode lippenstift.

Rode lippenstift werd een symbool voor de feministische beweging / en sociale vrijheid voor vrouwen. De lippenstift, of “war paint”, maakte deel uit van het uniform van de feministische strijders.

Mannen waren in deze periode dan ook huiverig voor vrouwen die rode lippenstift droegen. Vrouwen die rode lippenstift droegen zouden “mannen haten”. Iets waar de vrijgevochten flappers zich niets van aantrokken.

Waar rode lippenstift lang een symbool is geweest voor vrouwelijkheid en seksualiteit, was het in deze periode een symbool voor rebellie en onafhankelijkheid. 

Tijdens de Eerste Wereld Oorlog veranderde de rol van de vrouw aanzienlijk. Voorheen hoefden vrouwen alleen voor het huishouden te zorgen, maar nu moesten zij het werk van de mannen overnemen.

Dit omdat de mannen naar het front waren gestuurd en niet in staat waren om het land draaiende te houden door afwezigheid.

In deze periode was het gebruik van lippenstift nog steeds niet heel populair, maar er kwam wel meer aandacht voor uiterlijke verzorging. Het onderhouden van je voorkomen werd gezien als een vaderlandslievende daad.

Helena Rubenstein bracht in 1916 een advertentie uit met de vraag, “Is yours a ‘war face’?”. Er was veel aandacht en interesse in huidverzorging en er werden steeds meer producten ontwikkeld om de lippen te kleuren.

De Eerste Wereld Oorlog liep samen met de emancipatie van de vrouw. Het  waren voornamelijk “de vrouwen met rode lippenstift”  die zich inzetten voor gelijkheid, maar elke vrouw die hard werkte tijdens de oorlog bewees dat ze daadwerkelijk gelijkwaardig was aan de man.

Ten tijde van de Tweede Wereld Oorlog was het gebruik van rode lippenstift al genormaliseerd. De markt voor lippenstift was gegroeid en het werd ingezet als symbool voor de veerkrachtigheid van de vrouw tijdens de oorlog.

Net als tijdens de Eerste Wereld Oorlog, werd make-up nu geadverteerd als “war paint”. Zo blijkt onder andere uit een campagne van Tangee (in die tijd een groots make-up merk) met de tekst “War, Women and Lipstick”.

Het bleek dat rode lippenstift een goede invloed had op het moraal van de vrouw, zowel als de man. Door lippenstift zouden vrouwen er mooier en verzorgder uitzien, hierdoor hadden mannen iets om over de fantaseren als ze aan het front stonden.

Maar ook op vrouwen zelf had het ook een positieve invloed, zij voelden zich mooier en sterker met rode lippenstift op. Mogelijk heeft de associatie van rode lippenstift met de rebelse en daadkrachtige feministen hieraan toegedragen.

Op advertenties vanuit de Amerikaanse overheid waren altijd vrouwen met rode lippenstift te zien, krachtige en mooie vrouwen. Hierdoor werd het ook aantrekkelijker om voor het land te willen werken.

Vrouwen waren ook effectiever in hun werk als ze rode lippenstift droegen, om deze reden zorgde in Amerika de Minister van Economische Stabilisatie ervoor dat er in elk bedrijf een kleedkamer aanwezig was gevuld met lippenstift.

Zelfs in de Amerikaanse Marine was het gebruik van lippenstift verplicht voor vrouwen,  ze moesten “montezuma rood” dragen, een kleur die aansloot bij hun uniform.

Dat de Amerikaanse overheid in deze tijd het gebruik van rode lippenstift stimuleerde zou ook mede beïnvloed kunnen zijn door de houding van Hitler ten opzichte van make-up.

Volgens hem  moesten vrouwen voldoen aan hun traditionele rol, en hier hoorde volgens hem geen make-up bij. Om deze reden was het gebruik van rode lippenstift dan ook verboden in Duitsland.

Lippenstift is dus een populair symbool ten tijde van crisis. Maar tijdens de huidige "Corona / Corvid-19 crisis" ligt dit heel anders.

Niet heel gek, aangezien hygiene tijdens deze crisis van groot belang is.  Vrouwen gebruiken juist mínder lippenstift op het moment in verband met hygiene. Ook is lippenstift niet te zien bij het dragen van een mondkapje.

L'Oréal geeft aan dat het Corona virus duidelijk een negatief effect op de verkoop heeft. Ook andere cosmetica merken hebben hun winstverwachtingen naar beneden bijgesteld.

Het testen van cosmetica in fysieke winkels is sowieso al een gevoelig punt als het aankomt op hygiene. Het is dan ook geen verrassing dat de verkoop in fysieke winkels flink is afgenomen sinds de Corona uitbraak. Online is de verkoop juist iets toegenomen.

Opvallend is dat er een ander beauty product is waarbij wel een "lipstick effect" te zien is. De vraag naar Face masks is namelijk met zijn 150% toegenomen (Adore Beauty, Australie). Ook andere verzorgings producten zoals moisturizer en bad olie zijn populair op het moment.

Het lijkt erop dat we in deze tijd van quarantaine onszelf graag proberen te verwennen en te verzorgen. Welke producten koop jij meer nu je in quarantaine zit?